واکنش رضا عطاران به درگذشت علی انصاریان

رضا عطاران، بازیگر فیلم سینمایی «روشن» در نشست رسانه‌ای این فیلم ضمن ابراز تأسف از درگذشت مهرداد میناوند و علی انصاریان به خاطره خود از ورود مرحوم انصاریان به عرصه بازیگری اشاره کرد.

نشست خبری فیلم سینمایی «روشن» به کارگردانی روح‌الله حجازی از آثار حاضر در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر عصر امروز پنجشنبه ۱۶ بهمن‌ماه با حضور عوامل، در برج میلاد محل برگزاری این رویداد، برگزار شد.

روح‌الله حجازی در ابتدای این نشست ضمن تسلیت درگذشت مهرداد میناوند و علی انصاریان گفت: ما عزیزان زیادی را این روزها از دست داده‌ایم و حضور در برج میلاد برای گروه ما سخت بود. امیدواریم از این بعد شاهد از دست دادن عزیزانی با سن کم و با این شرایط نباشیم.

جواد نوروزبیگی تهیه‌کننده این اثر هم گفت: من و آقای حجازی خیلی سال پیش کار کرده بودیم و با خواندن این فیلمنامه شرایط را درک کردیم خواستیم با هم همکاری کنیم رضا عطاران هم خیلی به ما کمک کرد.

عطاران: خاطرات زیادی با میناوند و انصاریان داشتیم

رضا عطاران، بازیگر این اثر بیان کرد: من با مهرداد میناوند و علی انصاریان با هم خاطره زیادی داشتیم. اولین کاری که آقای انصاریان در تلویزیون انجام داد زیر آسمان شهر بود. از او دعوت کردیم به کار بیاید و خودش هم خیلی علاقه‌مند بود. امیدوارم زودتر شرایط عوض شود و اگر قرار است واکسنی خریداری شود، زودتر این اتفاق رخ دهد تا دیگر شاهد درگذشت اینگونه عزیزانمان نباشیم.

وی درباره حضور متفاوتش در فیلم روشن هم گفت: اولین باری که فیلمنامه را خواندم کاراکتر روشن شخصیتی بود که جای کار داشت و متفاوت از شخصیت‌هایی بود که تا حالا دیده بودم. کسی که این انفعال عجیب و غریب را دارد، فشارهایی که از اطراف به او وارد می‌شد باعث نمی‌شود او اتفاق بدی را رقم بزند، شخصیت عجیب و غریبی بود که دوستش داشتم.

سارا بهرامی، دیگر بازیگر این اثر بیان کرد: فیلمنامه روشن را خیلی دوست داشتم و علاقه‌مند بودم با آقای حجازی همکاری کنم، حضور رضا عطاران برایم تعیین کننده بود. همیشه دغدغه من سینما و بازی کردن نقش‌های مختلف بوده است اصلاً به کوتاه یا بلند بودنش فکر نکردم.

حجازی: عطاران نبود، روشن را نمی‌ساختم

حجازی در بخش دیگر اظهار کرد: پیش از گرفتن پروانه ساخت، همان اول گفتم آقای عطاران اگر بازی کنید فیلم را می‌سازم و اگر نه، نمی‌سازم. او پتانسیلی دارد که به نظرم باید فیلمنامه‌هایی برایشان نوشته شود که بعد دیگر از توانایی‌هایشان دیده شود.

این کارگردان درباره نسبت وضعیت کاراکتر اصلی با شرایط مردم ایران در ۸ سال اخیر گفت: من فیلمساز سیاسی نیستم، بیشتر فیلمساز اجتماعی هستم که بیشتر به وجوه روانشناسی می‌پردازد اما می‌شود از آثار اجتماعی تعابیر سیاسی داشت. مسأله من شخصیتی مثل روشن بود که در جامعه ما مثل او زیاد هستند. من فیلمساز اگر اینگونه فیلم نسازم روشن خواهم بود دنبال این نیستم که بخواهم بگویم در این دوره هستم و باید فیلمی منطبق بر آن بسازم دغدغه من روابط انسان‌هاست در این اثر دوربین من بازتر شده و مسائل جامعه‌شناسی هم در فیلم وجود دارد.

وی گفت: من فکر می‌کنم این بار موضوعی را انتخاب کردم که مربوط به طبقه متوسط نیست. این بار به سراغ طبقه فرودست رفتم و سعی کردم با کمک عوامل به یک رنگ و نوری برسیم.

سینما وظیفه دارد به نقاط کور بپردازد

این کارگردان درباره فضای تاریک فیلم برخلاف نام کاراکتر اصلی‌اش ادامه داد: برای اولین بار است که فیلم من کاراکتر محور است دوربین همه جا با اوست و به اندازه نیاز به او پرداخته‌ام. اگر همگی دوربین خودمان را به جاهایی ببریم که کمتر دیده شده است متوجه می‌شویم که این تناقض از کجا می‌آید. سینما وظیفه دارد این مسایل را بگوید و به نقاط کور اقتصادی، سیاسی و اجتماعی بپردازد.

حجازی در پاسخ به پرسش دیگری درباره فضای نمادین فیلم روشن تاکید کرد: من دنبال نماد نیستم و آن دوره‌ای که این چنین بود گذشته است. در دوره‌ای اگر فیلمی در تک لوکیشن ساخته می‌شد گفته می‌شد منظور از آن ایران است اما گذر زمان نشان داده این تعابیر محلی از اعراب ندارد. همیشه گذر زمان به ما دو نکته را ثابت می‌کند؛ اینکه آیا فیلمسازانی که این نگاه‌ها را در زمان خود داشتند درست دیده‌اند یا نه و اینکه مایی که این قضاوت را داشتیم قضاوت درستی داشته‌ایم یا نه.

مرتضی نجفی فیلمبردار این پروژه هم گفت: از مرحله فیلمنامه با آقای حجازی درباره این حرف می‌زدیم که کادر مربع داشته باشیم چون تنهایی شخصیت روشن را بیشتر نشان می‌داد و سعی کردیم تهران تاریک را نشان ندهیم بلکه تهران روشنی را به نمایش بگذاریم. بر اساس کادر مربع طراحی صحنه شد و لوکیشن‌ها انتخاب شد. خوشحالم که در خدمت این تیم خفن بودم.

میثم مولایی تدوینگر این فیلم گفت: «روشن» فیلم چالش برانگیز و شخصیت محور بود و این مهم بود که کجا باید تمرکز کنیم و کجا روی کاراکتر اصلی تمرکز کنیم تا حس کندی نداشته باشد.

سهیل دانش اشراقی طراح صحنه این پروژه گفت: کار با روح‌الله حجازی خیلی لذت‌بخش است چون فرم، تصویر، رنگ و نور برای او خیلی مهم است. در انتخاب لوکیشن سختی زیادی کشیدم و سعی کردیم انتخاب‌های دقیقی داشته باشیم شب‌هایی پنج شش ساعت می‌گشتیم تا جای برخی پلان‌ها را پیدا کنیم در عین حال سعی می‌کردیم اگزجره نباشد مثلاً سعی می‌کردیم نورهای قرمز باشد اما خیلی مشخص نباشد من تا حالا تجربه رئال شهری نداشتم و این برای من عجیب و جذاب بود. سعی کردیم قاب جذابی داشته باشیم.

بامداد افشار، آهنگساز این فیلم سینمایی هم گفت: این جزو سخت‌ترین کارهای من بود اسفند سال گذشته این فیلم ساخته شد که اوج کرونا بود، استودیوها بسته بود. گفتگوهای آنلاینی داشتیم. ساخت پروژه برای من جزو تجربه‌های عجیب بود. شخصیت روشن به لحاظ موسیقی برای من سخت بود یعنی در عین سادگی ملودی، باید بار دراماتیک را می‌داشتیم.

سرگل لواسانی بازیگر خردسال این اثر گفت: اولین تجربه حرفه‌ای و بی نظیر من بود در کنار آقای عطاران خیلی به من خوش گذشت، این کار را خیلی دوست داشتم به طوری که وقتی کار تمام شد گریه کردم.

نازنین سهامی‌زاده دیگر بازیگر این فیلم گفت: این تجربه برای من بی نظیر و درخشان بود با یک گروه بی‌نظیر کار کردیم و بیشتر برای من یک کلاس درس بود که باید کلی چیز یاد می‌گرفتم من در آغاز راه هستم ولی این شروع پرقدرت بود چون با یک تیم پرقدرت اتفاق افتاد. تجربه بسیار دل‌نشینی بود.

فیلمساز نباید به دولت‌ها بپردازد

حجازی در پاسخ به سوالی درباره تعدد خودکشی در فیلم‌های جشنواره امسال و ارتباط آن با اعتراض به دولت فعلی گفت: فیلم من خودکشی ندارد. امیرکبیر جمله معروفی دارد. چیزی که می‌کاریم سال‌ها طول می‌کشد برداشت کنیم نباید به دولت‌ها بپردازیم باید مبنایی تر به هر چیزی نگاه کنیم من فیلم‌ساز نگاه خودم را دارم و شما هم نگاه خود را خواهید داشت من آنچه را دیدم که هست، صحنه‌های مستند این فیلم را خیلی دیدیم.

وی افزود: مصداق واقعی صحنه پایانی این فیلم را خیلی دیده‌ایم. آدم‌هایی در این جامعه هستند که شرایط اقتصادی خوبی ندارند و این مسأله مبنایی است ما درگیر جناح بازی‌های سیاسی شده‌ایم هر کسی وعده اصلاح می‌دهد اما به نظرم نباید درگیر جناح بازی شویم در هیچ دوره‌ای تغییری رخ نمی‌دهد، من برای یک دولت و دو دولت فیلم نمی‌سازم برای مردم خودم فیلم می‌سازم و باید فیلمی بسازم که ماندگار باشد.

وی درباره ممیزی‌های فیلم گفت: من قواعد مملکت را می‌دانم، چارچوب‌ها را می‌شناسم و تلاش کردم به فرم برسم. سعی کردم به فرمی برسم. این محدودیت‌ها باعث شده به یک زبان جدید برسم البته در میان این محدودیت‌ها خلاقیتی رخ می‌دهد.

حجازی ادامه داد: اگر می‌گوییم زبان سینما قدرتمندتر از سینماست به خاطر همین است که در تشخیص فیلم‌ها اشتباه نمی‌کنیم. تهرانی که در واقعیت امروز می‌بینیم در فیلم ما خوش رنگ و لعاب تر شده است.